Jackie Goldie“Mijn huis is een museum. Als een strandjutter heb ik alles in de loop der jaren verzameld.” Zo omschrijft Anya het huis waar zij samen met haar zoon woont. In dit unieke pand combineert ze wonen en werken. Overal waar je kijkt, zie je iets bijzonders. Stek Magazine neemt je mee voor een stukje geschiedenis van het woonhuis én concept- en stylingbureau Kamer 465 in Halfweg. Een mooie combinatie van wonen en werken.
Kamer 465 werd snel bekend toen Anya het 31 jaar geleden oprichtte. Het bureau heeft veel prestigieuze projecten op haar naam staan. Prachtige reportages voor Residence, filmdecors, het ontwerp van beurspresentaties en het maken van boeken voor bekende designmerken zoals Spectrum, Linteloo en Ahrend. Ook bracht Anya in samenwerking met Uitgeverij Snor een reeks kookboeken uit, waaronder de immens populaire Soepkalender met 365 soepen. Een gedreven vakvrouw met een ongekende dosis creativiteit en gevoel voor stijl.
Kantoor & bureau
Anya studeerde af aan de Amsterdamse Mode Academie Vogue onder leiding van Jan Aarntzen, in de richting Mode & Fashion. “Voor en tijdens mijn studie maakte ik kleding voor mensen. Om te kunnen leven, ben ik modellenwerk gaan doen”, vertelt Anya. “En ik werkte bij de Papillon waar ze balletkleding verkochten. Voor Berry mocht ik ballet- en fitnesskleding ontwerpen en ook mijn eerste brochure wat ook de styling en ontwerp inhield maken. In 1986 richtte ik Kamer 465 op.” De naam van het bureau komt van het allereerste kantoor van Anya. “Dat was in Kamer 465, WG Plein 465 in het Wilhelmina Gasthuis in Amsterdam West. Ik vond het leuk en opvallend om mijn bureau ook zo te noemen. En iedereen onthoudt het getal gemakkelijk.”
Fotostyling
Door het modellenwerk tijdens de studie en de eerste brochure voor Papillon, kwam ze in aanraking met fotostyling. “De opdrachten van grote bladen volgden en fotostyling werd mijn ding. Ik vind kwaliteit heel belangrijk en werk dan ook met de beste fotografen, designers en foodstylisten. Ik maakte producties voor Libelle en Margriet en deed de foodstyling voor Allerhande. Later volgden interieurbladen zoals Elle Wonen, Residence en nu ook Linda Wonen. Ik rolde van het één in het ander. Will van der Vlugt, een regisseur, zag een productie van ons in een blad en vroeg ons om decors voor zijn films te ontwerpen. Toen het werk te veel voor één persoon werd, heb ik mijn vriendin en schoolgenoot Marie Claire gevraagd om met mij samen te werken. Tijdens onze studie leerde we elkaar kennen en we modelden toen ook samen. Nadat Marie Claire kinderen kreeg, werkte ze 18 jaar niet. Het leuke is dat we nu alweer vier jaar samen aan de slag zijn in Halfweg.”
Oud Waterschapshuis
Toen het kantoor in het Wilhelmina Gasthuis te klein werd voor Anya, ging ze op zoek naar een nieuwe locatie. “We verhuisden naar een ander kantoorpand, maar eigenlijk zocht ik een plek waar ik wonen en werken kon combineren. Het liefst niet te ver van de stad. Bij toeval ontdekten we deze woning in Halfweg. Op de verjaardag van een collega styliste vertelde haar moeder me namelijk dat ze hét pand voor ons wist. We zijn er meteen heen gegaan, midden in de nacht. Het was een oud Waterschapshuis uit 1863 dat al jaren leegstond. Oorspronkelijk was het een woning en een werkplaats; het woongedeelte van de opzichter en de werkplaats voor het stoomgemaal. In die laatste ruimte is Kamer 465 nu gevestigd. Maar daar ging nog een behoorlijke weg aan vooraf.”
Het leukste idee
Helaas was Anya niet de enige geïnteresseerde die de gemeente een brief stuurde over dit bijzondere pand. Als reactie vroeg de gemeente alle geïnteresseerden om hun idee voor het pand uit te werken en dat samen met een bod in te sturen. Het leukste idee zou uitgekozen worden. “Dan heb je aan een stylist natuurlijk een heel goede kandidaat”, lacht Anya. “Ik dacht: die uitdaging ga ik aan. Ik heb dan ook alles op alles gezet. Ik verdiepte me in de historie en bracht een hele dag door in het archief van het Waterschap in Leiden. Ook keek ik naar alle vergelijkbare woningen. Met al die kennis maakte ik tot in detail uitgewerkte moodboards en schetsen. Met succes, want mijn ontwerp werd uitgekozen. Toen kon het grote avontuur beginnen.”
Van schets tot huis
Samen met toen haar man René Kramers, architectenduo Eckhardt & Leeuwenstein werd er een ontwerp gemaakt. Allemaal op basis van een briefing en ideeën van Anya en René. “We werkten ontzettend goed samen. Toen we aan het sloopwerk begonnen, bleek het pand niet onderheid te zijn. We hebben toen alles volledig gesloopt en opnieuw opgebouwd. Dat was ook een voordeel, omdat we zo de indeling veel beter konden bepalen. Tijdens het bouwen maakte ik een moodboard, zo had ik veel invloed op het uiteindelijke ontwerp. De stalen Taats deuren en de grote kastenwand waren mijn idee. Samen met de architecten werd het een mooi geheel met een combinatie van hout, staal en beton. Eerst was alles wit. Waar ik veel durfde bij het interieur van anderen, kwam er geen spijkertje in mijn eigen muur. In de loop der jaren is het een echt leefhuis geworden. Mede doordat ik mijn bedrijf aan huis heb, was er altijd veel tijd voor mijn kinderen. Mijn dochter is inmiddels het huis uit, maar samen met mijn zoon geniet ik nog altijd enorm van het huis en de fijne grote tuin. Soms werken we hier met zijn zessen en soms met z’n tweetjes. De Kamer is eigenlijk altijd in beweging!”
Verzamelen en creëren
Het huis is een heerlijke verzameling aan spullen. Terwijl Anya mooi vertelt over vroeger, zie je overal in huis kleine herinneringen aan haar verhalen. Anya: “Het enige design dat ik in huis heb, is de stoel in de woonkamer. Ik ben gek op tweedehands en spullen met een verhaal. Zo kocht ik die Mona Lisa voor 30 cent op Koninginnedag. Dat is toch geweldig?! Ook mijn Zeeuwse achtergrond zie je terug in mijn verzameling. Voor mijn producties en fotostyling gebruik ik regelmatig ‘props’ uit mijn huis. Naast de bonte verzameling vallen ook de vele gedroogde boeketten op. “Dat is een eigen project”, zegt Anya. “Een dierbare vriend bracht mij altijd bloemen. Toen hij overleed, vond ik precies een half jaar later de laatste bos bloemen die hij mij had gegeven achter de vuilnisbak buiten. Als rouwproces heb ik toen al mijn boeketten laten sterven in de vaas. Deze zijn gefotografeerd en binnenkort komt dit uit in het boek ‘Troost’. Ik heb er veel aan gehad voor mijn verwerking en wil die troost ook aan anderen geven.”
Meer weten over het bedrijf van Anya? kijk op de website van Kamer 465: kamer456.nl
Reageer